مهمان الله...
مهمان الله... خدا رحمت کند حاج آقا مجتبی تهرانی را. یک باری که برای احیا رفته بودیم بازار ایشان آداب مهمانداری را از روایات بیان فرمودند که یکی از انها این بود که نگذارید مهمان کوچکترین کاری در مهمانی بکند. مثلا یک لیوان اب را هم نذارید از سر سفره بیاره آشپزخانه. یا می فرمود هر چه در خانه دارید برای مهمان بیاورید نپرسید فلان چیز را میل دارید بیارم!
دیرو فکر میکردم الان که مهمان خداییم، خدا هم نمیگذارد ما حتی یه کار کوچولو انجام بدیم! اون منتظر براوردن حاجات ماست! شایدم نه! اصلا منتظر نشده و هر انچه از رحمتش هست برما جاری کرده بدون انکه ما ازش چیزی خواسته باشیم؟!
من حسابی گیج شدم!
گرچه از لعینی چون من درک کرامت کریمی چون خدا بعیده!
فقط فهمیدم رفقا وسط وسط رحمت عام و خاص خداییم.
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
