لوبیا پلو

پریشب بابا که آمد رفتیم منزل مادربزرگ مامان. تا تورا ببیند. دایی بابا هم که فوق تخصص قلب است صدای قلبت را بشنود. خیلی آرام بودی. دایی می گفت این بچه بیش از حد آرام است و تعجب می کند. برگشتیم بیقرار بودی. مدام به خودت میپیچیدی. چند بار جایت را کثیف کردی و عوضت کردیم. فهمیده بودیم نفخ کرده ای. دارویی را که دکتر داده بود و اسمش چی چی میسکچر بود را آوردیم.گیاهی است ولی صنعتی تولید شده. زیره سیاه و چند چیز دیگر. مامان دلش نیست بدهد. چند ساعتی بیقراری می کنی. می خوابی و بلند می شوی. سابقه نداشته!ما متعجب می شویم. آخر بابایی چند میل از آن دارو را میدهد. یواش یواش بهتر می شوی. از دلت صداهایی می آید. صبح آرام شدی!

حالا وقت کارآگاه بازیست که مامان چی خورده که تو نفخ کردی! و اون چیزی نبود جز: لوبیا پلو! و این موجب بی تابی گل پسر شد.

امشب عوضش بسیار بسیار آرامی. حرکت افراد را با گردنت دنبال می کنی. بسیار خوش اخلاق نگاه می کنی و دقت می کنی. الحمدلله